Zuid Afrika 2000

Het plan

Als Marco en Leana aankondigen te gaan trouwen in Krugersdorp Zuid Afrika, het geboorte land van de bruid, besluiten wij dit te combineren met een rondreis door het land. We hebben een globale planning gemaakt waarbij we gebruik maken van autohuur om te overnachten in de sfeervolle en kleinschalige accommodaties waar Zuid Afrika om bekend staat. Maar we hebben ook een periode camperhuur ingepland om te overnachten op campings in mooie natuurgebieden en ’s avonds onze eigen barbecue te kunnen opstoken.

Verlaat vertrek 

Wij reizen samen met onze vrienden Wouter en Marielle die geheel volgens planning op 09 februari aankomen op de luchthaven van Johannesburg. Wij staan geboekt op een andere vlucht die zo ongeveer rond dezelfde tijd aan moet komen. Bij aankomst op Schiphol blijkt echter dat we vanwege het slechte weer in Amsterdam en Londen niet kunnen vertrekken. We keren weer huiswaarts en zijn net op tijd voor het tv journaal. Hier is te zien en te horen hoe slecht het weer in Zuidelijk Afrika is. Velen wegen zijn door de uitzonderlijke regenval afgesloten. De volgende dag reizen we alsnog via Londen naar Johannesburg. En de nieuwsberichten uit Nederland kloppen helaas, Zuid Afrika heeft in geen jaren zoveel regen gezien als in het begin van de nieuwe eeuw. Het komt met bakken uit de hemel bij onze aankomst.

Zulukraal en overstroomde brug

Het plan is om samen met een grote groep bruiloftsgasten uit Nederland te overnachten in een zogenaamde Zulukraal. Een Zulukraal is een ronde nederzetting van het Afrikaanse zuluvolk. Het bestaat in de regel uit een aantal klein ronde hutjes van gevlochten riet of gras. Deze zulu kraal is nagebouwd voor toeristen en hier wordt het leven van de Zulu’s nagebootst in zang, dans en eten. En men kan ook overnachten in een van de ronde zulu hutjes. Vanwege de regen echter is de elektriciteit uitgevallen en kan men geen logees accepteren. Het avond programma hier gaat echter wel gewoon door en zo zitten we de eerste avond al aan lange houten tafels zulu kost te eten. Het eten scheppen we op op een ruw houten plank en het bestek wordt gevormd door een grote houten pollepel. Dit alles onder begeleiding van ritmische Afrikaanse dansen door de Zulu’s in hun mooie traditionele kledij. Bij gebrek aan elektrisch licht bekijken we de dansshow in het licht van de koplampen van een auto. Ondanks de regen die om ons heen valt beleven we een hele leuke eerst avond samen met de andere bruiloftsgasten tot…….. we door het personeel gewaarschuwd worden dat de brug die we op de heenweg gepasseerd zijn de hevige regenval bijna niet meer aan kan. We haasten ons per busje naar de brug, en inderdaad de rivier loopt niet meer onder het bruggetje door, maar stroomt in alle hevigheid over het kleine bruggetje heen. We vragen ons af hoe we nu naar de overkant moeten, met het busje gaat het niet meer lukken. Gelukkig is daar de broer van de bruid die ons achter in zijn pick-up truck die het wilde water door rijd en ons net op het nippertje naar de overkant van de brug weet te brengen. We hadden niet een half uurtje later moeten gaan, dan hadden we alsnog in een lek Zulu hutje moeten overnachten.

We sluiten onze eerste avond in Afrika af in de bar van het hotel waar we de komende twee nachten logeren. Iedereen is kletsnat van de regen en zit vol sterke verhalen.

De bruiloft 

Onze eerste “wilde” dieren in Afrika zien we de volgende ochtend bij het opstaan. We logeren in een rondavel, een ruime ronde stenen bungalow die verspreid liggen in de tuin van de Heia Safari Ranch. En hier tussen die rondavels lopen heel veel zebra’s en giraffes rond; het is een machtig gezicht.

We wandelen deze dag wat rond tussen de zebra’s bij het hotel en rijden naar het nabij gelegen Krugersdorp om paraplu’s te kopen, het regent helaas nog steeds. Maar in de loop van de middag breekt gelukkig eindelijk de zon door en dat is maar goed ook want vandaag is de dag van de bruiloft.

Aan het eind van de middag worden we met een busje opgehaald en naar de bruiloftslocatie gebracht. Onderweg blijkt dat onze chauffeur niet heel goed op de hoogte is van het einddoel. Dat is best spijtig, want wij hebben de getuigen van de bruiloft in het busje, dus we willen wel graag op tijd arriveren. Na wat telefoontjes heen en weer en onderweg de weg vragen komen we net op tijd aan bij de huwelijkslocatie. De huwelijksplechtigheid vind plaats in een klein kapelletje. Na de plechtigheid gaan we naar de tuin voor een drankje, de zon is nu echt goed doorgebroken en straalt net als het trotse bruidspaar. In de aangrenzende feestzaal staat een heerlijk diner voor ons klaar. Uiteraard opent het bruidspaar met de eerste dans, waarna het feest kan beginnen. We eten, drinken, speechen, dansen en feesten tot we ergens in de kleine uurtjes vriendelijk doch dringend verzocht worden de zaal te verlaten.

Sun City en Pilanesberg 

Een beetje brak en laat reizen we de volgende ochtend met z’n vieren in de richting van Sun City. Het is een mooie route door Magaliesberg naar de kunstmatige wereld van Sun City. Dit grote hotel, entertainment en casino  complex is in de jaren 70 gebouwd in een oude vulkaan krater. Het geheel ziet er wat gedateerd uit. Ook de grote en hier en daar glimmende beelden zijn niet helemaal onze smaak. We kijken wat rond alvorens we weer op pad gaan om een accommodatie te zoeken.

We wagen een gokje bij het nabij gelegen Pilanesberg Nationaal Park. Na flink doorvragen is er nog een hutje vrij in het Mankwe park aan het gelijknamige meer. We moeten flink door het park racen om op tijd bij het Mankwe kamp aan te komen, het hek sluit nl stipt om zeven uur. Onderweg zien we alweer aardig wat wilde dieren vanachter de autoramen. In de schemering en net op tijd arriveren we bij het kamp. Onze accommodatie voor de nacht blijkt een piepklein chalet te zijn. Het interieur bestaat uit niet meer dan een twee-persoonsbed, een stapelbed en een kast. Buiten staat een tafel, enkele stoelen en een gaslamp, we maken zelf een vuurtje en genieten van een rustiek avondje buiten tussen de spannende geluiden van de andere bewoners van dit park.

De volgende ochtend in het daglicht vinden we achter ons hutje een enorme berg rotsen met  allemaal klipdassies, deze kleine gedrongen diertjes zijn niet veel groter dan een flink dik konijn, maar ze schijnen verwant te zijn aan niemand minder dan de olifant.

We rijden de rest van de dag door het mooie Pilanesberg park, dat net als Sun City ook gelegen is in de krater van een oude vulkaan. Dat verklaard ook de bijna ronde vorm van het park. Het wild park is ooit aangelegd met een economisch doel; werkgelegenheid voor de lokale bevolking en entertainment voor het nabij gelegen Sun City. Het was ook een enorme verhuizing van wild om dit park tot stand te laten komen. Niet minder dan 6000 zoogdieren zijn hier uitgezet. Ze staan allemaal in de gids die we bij het bezoekerscentrum kopen. Hierin kunnen we zien welke dieren we tegen gaan komen en ze ook herkennen als we ze tegenkomen. Maar het wild-spotten valt een beetje tegen;  door de regen van de afgelopen dagen en weken staat het gras zo hoog dat we niet zoveel dieren zien. De score van de dag zijn wat zebra’s, giraffes, zwijntjes en impala’s.

Aan het einde van de middag rijden we terug in de richting van Pretoria. Onderweg staan we nog even in de file om de Hartbeespoort dam over te steken. Het is er razend druk met mensen die een dagje hier op het water hebben doorgebracht.

In Pretoria vinden we tegen de avond een B&B in de wijk Waterkloof, het is op het eerste gezicht een nette wijk maar als we beter kijken zien we dat alle huizen zwaar bewaakt zijn met hoge hekken, afschrikwekkende honden en dure alarm installaties. Onze kamers bevinden zich in een kleine cottage op het terrein van de B&B waar we ook beschikken over een eigen keuken. We zijn echter niet van plan zelf te koken en bij het nabij gelegen Brooklyn winkelcentrum eten we een heerlijke Thaise maaltijd voor we op tijd naar bed gaan.

Na het heerlijke ontbijt dat in onze huiskamer geserveerd word rijden we de volgende ochtend de auto naar de luchthaven van Johannesburg waar we deze inruilen voor een gigantische camper. Dit vehikel biedt (slaap)plaats aan 5 personen en beschikt over een klein keukentje en een nog kleinere badkamer met douche en toilet. Het is ons vervoermiddel en accommodatie voor de komende dagen. Nog wat onwennig achter het grote stuur gaan we op pad naar een grote supermarkt. We laden de camper vol met boodschappen voor de eerste dagen.

Nijlpaarden nabij Middelburg en modder in Tzaneen

Nabij Middelburg hebben we een camping op het oog, mooi gelegen aan het stuwmeer van de loskopdam. We hebben de camper amper op een plaats gemaneuvreerd of er komt een Afrikaans echtpaar op ons af; ze hebben even verderop nijlpaarden gesignaleerd. En inderdaad als we ze volgen zien we op nog geen vijftig meter van ons verwijderd twee van die gigantische beesten op het gras lopen. Op hun dooie akkertje lopen ze  over de camping door het gras te grazen. Helaas zijn nijlpaarden niet zo schattig als ze doen voorkomen, statistisch gezien worden de meeste mensen in Afrika gedood door een nijlpaard, we blijven op gepaste afstand naar ze kijken.

Als we ’s avonds met een zaklantaarn in de hand in het donker terugwandelen van de receptie naar onze camper staan we even stil om te bepalen waar we zijn. Het is stikdonker, dus we moeten goed met de zaklantaarn schijnen om onze weg te vinden. We hadden echter niet verwacht dat we recht in de ogen van een nijlpaard zouden schijnen. Op nog geen twee meter afstand staan we in het pikkedonker oog in oog met twee nijlpaarden. We schrikken zo ontzettend van deze onverwachte ontmoeting dat we in paniek gillend wegrennen. Niet een echt verstandige reactie, maar we bereiken wel heelhuids de camper.

De volgende ochtend zien we van onze nijlpaard vrienden niet meer dan hun neusgaten die boven de waterspiegel van het stuwmeer uitkomen, ze hebben vannacht blijkbaar hun buik vol gras gegraasd. We rijden vandaag over hele rustige wegen door een prachtig landschap naar Tzaneen. Hier vinden we een plaatsje op een camping met uitzicht over het dal waar we het dorp zien liggen. We genieten van een heerlijk zonnetje en koken een lekker potje in ons kleine camper-keukentje.

Maar……na zonneschijn komt regen, blijkt als we ’s nachts in ons bedje liggen. De hele nacht komt het met bakken uit de hemel en als we de volgende ochtend de deur van de camper openen zien we dat we helemaal weggezakt zijn in de modder. Met man en macht doen we onze uiterste best om het gevaarte uit de modder te rijden. Er moet echter een man met een pick-up truck aan te pas komen om ons uit de derrie te trekken.

Krugerpark

De rest van de dag blijft het regenen terwijl wij naar Krugerpark rijden. We gaan het park binnen via de Phalaborwa gate op weg naar het Letaba restcamp voor onze eerst overnachting in het Krugerpark. Ondanks het slechte weer zien we onderweg toch wel al wat wild.

De volgende dag is het tot ons grote genoegen droog, sterker nog het is prachtig zonnig weer We rijden een volle dag door het savanne landschap van het Krugerpark. Om beurten klimmen via de slaapplaats boven de bestuurderscabine door het dakraam om op het dak te zitten. We hebben zo een prachtig uitzicht en kunnen veel verder kijken en daardoor meer wild zien dan vanuit een auto.  Zodra we een olifant of andere grote en gevaarlijke dieren zien naderen kruipen we weer snel naar binnen, het is n.l. niet echt heel verstandig om er zo bij te zitten. De wilde dieren in het Kruger park schijnen gewend te zijn aan de vormen van auto’s en campers, maar alles dat daarvan afwijkt kan agressie opwekken en kan ertoe leiden dat ze aanvallen.

Het Krugerpark is prachtig, de natuur is fantastisch mooi en gevarieerd. We zien de meest uiteenlopende dieren, van schitterende vogels, impala’s, olifanten, buffels, zebra’s, giraffes tot groepen schreeuwende bavianen. We hebben ook hier een Park gids aangeschaft aangelokt door de prachtige woorden op de kaft: “Alles wat ’n mens in die park nodig het”, Sewe bladsye volkleur sketse maak dit maklik om die diere en voels in die Park te identifiseer”  We strepen ze allemaal af.  De eerste leeuwen zien we ’s avonds tijdens de nachtsafari. We rijden met een jeep van het Satara Restcamp waar we overnachten in het donker door het Krugerpark. Tegen de schemer komen weer hele andere dieren te voorschijn dan we overdag gezien hebben. Naast verschillende leeuwen “spotten” we ook hyena’s en nachtvogels. Bij terugkomst bij het guestcamp ligt er een familie leeuwen heerlijk uitgestrekt op het asfalt voor de ingang. De gids weet met lichtstralen de leeuwen ertoe te bewegen plaats te maken. Ik ben blij dat er van die grote hekken om het terrein staan.

De volgende ochtend gaan we zeer vroeg uit de veren, Wouter en Mariëlle gaan als eerste richting het toiletgebouw en dat geeft ons mooi de gelegenheid om de slingers uit de koffer te halen en de camper te versieren, het is namelijk de verjaardag van Mariëlle. Na een geïmproviseerd taartje gaan we weer op pad voor een lange tocht richting het zuiden.

Blyde River Canyon 

We verlaten het Krugerpark bij de Orpen gate, de meest zuidelijke gate die nog geopend is. Alle gates in zuidelijke richting zijn ivm het schade door het slechte weer gesloten. We rijden via de Blyde River Canyon richting het zuiden. Het is een prachtige bergachtige omgeving, delen ervan voeren ons al slingerend langs de panorama route. Langs deze route stoppen we voor het werkelijk waar adembenemende uitzicht bij de drie rondavels en later Gods Window. Het is moeilijk om met het foto toestel vast te leggen hoe mooi het uitzicht ver in deze groene valleien is. Ook the Pinnacle biedt een hele mooie aanblik. Volgens de reisgids heeft deze langwerpige rots in de  bergen ooit onder zeeniveau gelegen.

Bij Bourke Luck Potholes zien we wat de natuur hier in duizenden jaren voor vreemde creaties heeft kunnen maken. De rivier die hier wild kolkend  tussen door de rotsen heen stroomt heeft flinke gaten weggesleten. In vroeger tijden heeft  men hier enorme hoeveelheden goud omhoog gehaald. Rond Nelspruit worden de wegen steeds slechter. De wegen zitten vol gaten en hier en daar is de weg zelfs gedeeltelijk weggeslagen.  Het slechte weer van de afgelopen tijd heeft duidelijk z’n sporen nagelaten. We hebben ons eerdere plan om door Swaziland te reizen al moeten bijstellen. We hebben gehoord dat ivm het slechte weer de wegen hier, die toch al niet zo best zijn, als gevolg van de regenval niet begaanbaar zijn zonder vier wiel aandrijving.

Tegen het eind van de dag komen we aan in Badplaas waar we op een hele mooie Aventura camping onze camper neerzetten en Marielle haar verjaardag afsluiten met een gezellige maaltijd in het restaurant daar.

Aan de kust

Het is ons plan om de volgende dag naar Sodwana te rijden aan de kust. We willen graag naar Sodwana Bay om te snorkelen en te duiken in de Indische Oceaan, maar helaas als we het gebied op enkele kilometers naderen blijkt de enige verharde weg erheen afgesloten te zijn vanwege de schade aan de weg en alweer een brug. Helaas kunnen we met de camper niet over onverharde wegen dus wijken we uit naar het verderop gelegen natuurgebied van St. Lucia.

St Lucia wetlands is een natuurgebied gelegen rond een groot meer aan de kust van de Indische Oceaan. In dit gebied vol water, moerassen en mangrove zijn veel waterdieren en vogels te zien. We bekijken het park vanaf een boottocht over het binnenwater. Het wemelt hier van de nijlpaarden. Overal waar we kijken zien we hun neusgaten, ogen en oren boven het water uitsteken. Er schijnen ook veel krokodillen te zwemmen, we zien er echter maar eentje aan het wateroppervlak verschijnen.  Die middag in St. Lucia plaatsen we de camper aan de rand van het strand en luieren we de rest van de dag en wandelen over het mooie strand. Het is niet aan te raden hier te zwemmen in verband met krokodillen en onderstromingen.

’s Avonds terug op de camping maken we een geïmproviseerde barbecue op en genieten we van een echte Zuid Afrikaanse braai met Afrikaanse worst en lekkere wijn.

Onze laatste standplaats met de camper is in Ballito Bay even voor Durban. De route erheen voert ons grotendeels over goede snelwegen langs de kust. In Balito hebben een dagje strand ingepland,  maar helaas is het slechte weer weer teruggekeerd. We vermaken we ons tussen de buien door bij het zwembad en hebben nog een hele klus aan het opruimen van de camper. Gelukkig is het ’s avonds droog en kunnen we onze laatste proviand en wijn opmaken tijdens een braai voor de camper.

Coffee Bay, Wild Coast

Als we de camper ingeleverd hebben worden we door de verhuur maatschappij naar de luchthaven gebracht waar we de huurauto ophalen. We zijn van plan vandaag zo’n 600 km af te leggen naar Coffee Bay. De route voert vanaf Durban langs de kust landinwaarts richting voormalig Transkei. We kopen fruit langs de kant van de weg en tegen het eind van de middag passeren we Umtata, nu zal snel de afslag richting kust en Coffee Bay komen. De afslag is echter goed te missen en dat doen we dan ook. Zodra we door hebben dat we de afslag gemist hebben keren we de auto en slaan we alsnog af richting the Wild Coast. Vanaf de hoofdweg is het nog zo’n 80 km rijden. De zanderige weg voert slingerend door de groene heuvels die mooi versierd zijn met Xhosa hutten. Dit zijn veelal ronde huisjes in lichte kleuren blauw, groen en roze  geschilderd met een puntig rieten dak. Overal lopen mensen, honden, ezels en geiten langs de weg, af en toe zo in de middle-of-nowhere dat we ons afvragen waar ze vandaan komen en al helemaal waar ze heengaan. Veel van de Xhosa vrouwen hebben witte smeersels op hun gezicht om hen te beschermen tegen de zon. We passeren een politie blokkade waarbij een agent haast door het raampje naar binnen kruipt om een “praatje” te maken. Hij is vooral geïnteresseerd in de kosten van onze huurauto, een beetje raar gesprek is het wel, we zijn dan ook opgelucht als we door mogen rijden.

Het Ocean View hotel in Coffee Bay hebben we onderweg telefonisch gereserveerd en we worden hartelijk welkom geheten door Gary de eigenaar die ons onze kamers wijst. Het diner is bij de prijs inbegrepen, hetgeen logisch is want in het piepkleine Coffee Bay is dit nagenoeg het enige restaurant. We krijgen een heerlijk drie gangen diner voorgeschoteld begeleidt door een dansvoorstelling van een groep Xhosa meisjes uit de omgeving.

Volgens Gary mag je de zonsopgang hier niet missen, maar als we de volgende ochtend om even na 5 uur  onze ogen uitwrijvend op het terras van het hotel naar de horizon staan te staren wordt al snel duidelijk dat dit geen zonnige dag gaat worden. Een schamel zonnetje blijft achter de wolken hangen. We kruipen nog even ons bed in en schuiven om half tien aan bij het ontbijt, het regent inmiddels. We hadden zo’n mooie dag gepland met een beetje strand en een wandelingetje in de omgeving, misschien een wat pittigere wandeling langs de ruige kust naar de Hole in the Wall, maar helaas het is weer eens snertweer.

We laten ons niet helemaal door het weer van ons plan afbrengen en wandelen als de regen het even toelaat over de heuvels naast het hotel. Hier lopen er al snel drommen kleine kinderen om ons heen die onze hand vast willen houden en met ons op de foto willen. We wandelen ook een stukje over het strand en door het kleine dorpje waar werkelijk waar niets te beleven valt. Terug in het hotel komen de spelletjes tevoorschijn en we vermaken ons de rest van de middag met spelletjes doen en als het even kan buiten spelen met de vele honden van het hotel. In het hotel loopt een fotograaf rond die opdracht heeft foto’s te maken de nieuwe brochure van het hotel. Hij vraagt ons of we model willen staan voor een foto van het restaurant. Omdat we toch niet veel beters te doen hebben nemen we braaf plaats aan de gedekte tafels en doen we een fotosessie lang alsof we gezellig aan het dineren zijn.

Ons plan is om de volgende dag naar Addo Elephant park te rijden, een aardige afstand. We staan dan ook al om 07:00 bepakt en bezakt in de lobby voor een vroeg ontbijt. Helaas brengt Gary slecht nieuws: de brug die het hotel van de rest van de bewoonde wereld scheidt is overstroomd. We gaan een kijkje nemen bij de brug en inderdaad dat gaat niet lukken. We besluiten geduldig te wachten tot het tij keert en we wellicht alsnog de brug over kunnen steken.  Tegen de middag, als het tij gekeerd is,  wordt het echter duidelijk dat we vandaag niet weg komen uit het Ocean View hotel, het blijft maar regenen en de situatie met de brug wordt met het uur erger. Een 4 wheel drive zou er wel over kunnen, maar dat houdt in dat de huurauto bij het hotel achter moet blijven en dat is dus geen gunstige optie. Ook vandaag verdrijven we de tijd met spelletjes en een wandelingetje naar de brug voor een update.

Niet alleen de brug heeft te lijden onder het slechte weer; in bad gaan is inmiddels ook geen groot genoegen meer. Door het noodweer is het water langzaam van kleur veranderd. In het begin van ons verblijf was het al niet helder, het had het de kleur van een slap kopje thee. Inmiddels begint het meer op een sterke kop koffie te lijken.

Op het nieuws zien we dat het rond Kaapstad prachtig weer is, maar het gebeid van Umtata tot aan Kaapstad wordt afgeschilderd met donkere wolken en regenbuien. We besluiten dat we genoeg hebben van het slechte weer en zien af van ons plan om langs de kust via de tuinroute naar Kaapstad te rijden. We boeken telefonisch een vlucht van Port Elizabeth naar Kaapstad en zetten de autohuur om.

Als we na de derde nacht opstaan en het balkon opstappen lijkt het als of er een klein wonder gebeurt is, de zon verschijnt aan de horizon. We lopen naar de brug om de situatie in te schatten en ook hier lijkt een klein wonder gebeurt te zijn: het water is genoeg gezakt voor ons om erover heen te rijden. We pakken onze koffers in en gaan snel op pad.

Addo Elephant park is nu volledig van het plan verdwenen. We rijden verder langs de kust door naar Port Alfred waar we op de koffie gaan bij de familie Sap, bekenden uit Nederland. Het blijft niet bij koffie, de familie Sap is zeer gastvrij en staat erop dat we gebruik maken van hun logeerkamers en blijven slapen. Ze geven ons een rondleiding door het rustige dorp waar zij gedurende de koude Hollandse winters verblijven. De kust hier is prachtig, we gaan de volgende ochtend voor we verder reizen naar de luchthaven van Port Elizabeth nog met de familie Sap schelpen zoeken op een prachtig verlaten strand.

Kaapstad

Het regent zonnestralen als we aankomen in Kaapstad, we halen de inmiddels 3e huurauto op bij Europcar en rijden richting de wijk Seapoint waar we onze intrek nemen in het eenvoudige Lions Head Lodge. De Tafelberg ligt nog bedekt onder een pak wolken en de toegang zal dan ook gesloten zijn.

We besluiten een bezoek te brengen aan Robbeneiland en rijden naar de Victoria en Albert Waterfront waar we op de boot naar het kleine eiland stappen.  De zee is ruig en we varen over hoge golven op het kleine stukje naar de overkant. Aangekomen op Robbeneiland maken we eerst per bus een rondrit over het eiland alvorens we toegang krijgen tot de “maximum securtiy prison”. Hier worden we rondgeleid door een ex-gevangene die hier 15 jaar van de hem opgelegde straf van maar liefst 48 jaar uit heeft gezeten.  Hij verteld over dagelijkse gang van zaken onder het strenge gevangenis regime. Zo moesten de gevangenen enkele jaren op de betonnen grond van hun piepkleine cel slapen alvorens ze in aanmerking kwamen voor een dun matrasje.

We krijgen nog de gelegenheid om zelf door de cellenblokken te dwalen. In veel van de cellen hangt een plaquette met “het” verhaal van laatste bewoner van de cel, vaak voorzien van foto’s. Ik loop zo te dwalen dat ik schrik als ik op mijn horloge kijk en zie dat de boot terug naar Kaapstad over 5 minuten vertrekt.

De uitgang is ook nog eens moeilijk te vinden en hijgend kom ik samen met een paar Franse toeristen het gevangenis terrein af rennen richting boot, die we net op het nippertje halen.

Terug in Kaapstad lunchen we heel gezellig en in de zon op een van de vele terrassen van het V&A Waterfront. In de middag rijden we op goed geluk naar boven richting Tafelberg en ja hoor : hij is open. We kopen een kaartje voor de kabelbaan die ons tegen de steile bergwand verder omhoog de berg op brengt  Deze rit is bijna nog het leukste aan het hele Tafelberg bezoek: aan de binnenzijde van het wagentje staan we op een roterende schijf waardoor iedereen draait en steeds een ander uitzicht heeft. Van zicht op de steile bergwand tot een adembenemend uitzicht op de stad en de grillige kustlijn diep onder ons. Eenmaal boven op een hoogte van 1067 meter wandelen we van uitzichtpunt naar uitzichtpunt tussen de zeer tamme klipdassies door. Het is een machtig gezicht om de stad zo aan onze voeten te hebben liggen en de oneindige oceaan erachter die in de zon ligt te glimmen.

Die avond hebben we een tafel gereserveerd in het chique Cape Grace hotel waar we heerlijk dineren met uitzicht op de jachthaven aan de ene kant en de tafelberg aan de andere kant. We genieten van zeer smakelijke gerechten met exotische ingrediënten als krokodil en springbok en drinken er heerlijke Kaapse wijn bij.

De tweede dag in Kaapstad beginnen we in het meest historische gedeelte van de stad bij kasteel de Goede Hoop in het centrum van de stad. Dit is het oudste gebouw van Zuid Afrika, vanwaar de Nederlanders onder aanvoering van Jan van Riebeeck ooit in de 17^e eeuw hun nederzetting begonnen zijn. Het stervormige fort is goed onderhouden. Van buiten ziet het eruit als een onneembaar fort, van binnen doet het door de geel geschilderde muren een stuk vriendelijker aan. Het is een mooi museum met stijlvol en origineel ingerichte kamers met veel stukken uit die tijd en daarmee een klein stukje Nederlandse geschiedenis in Zuid Afrika.

We wandelen richting the Gardens. Hier waren ooit de tuinen te vinden die Jan van Riebeeck aan liet leggen om de schepen die op weg waren naar de Oost waren te bevoorraden met verse groenten en fruit. Langs de rustige schaduwrijke Gouvernment laan, die dwars door the Gardens loopt, staan hoge oude bomen voor statige oude koloniale gebouwen. In het centrum komen we langs veel oude Victoriaanse panden met sierlijke smeedijzeren balkonhekken. We eindigen onze wandeling op het gezellige Green Market Square waar we een drankje nemen op het terras en flink onderhandelen op de markt op het plein. Afgeladen met houten beelden, maskers en andere souvenirs  vertrekken we weer.

Kaaps wijngebied 

Aan het eind van de middag verlaten we met de huurauto Kaapstad en reizen we door naar het historische universiteits stadje Stellenbosch in het Kaapse Wijngebied. De tourist office boekt voor ons twee kamers bij Guesthouse Ryneveld Lodge, dat bestaat uit hele leuke en sfeervolle tot B&B kamers omgebouwde slavenhuisjes.

Als we de volgende ochtend uitgerust de straat oversteken naar het hoofdgebouw is de tafel stijlvol gedekt. We genieten van een heerlijk gezond ontbijt in de prachtig ingerichte woonkamer van de B&B. Via de tourist office hebben we een berg informatie meegekregen over het wijngebied. We beginnen de dag echter eerst met een kopje thee bij de wereldberoemde Oom Samie se winkel aan de leuke dorpsstraat. We maken een wandeling door het leuke Stellenbosch en bekijken de vele huisjes met gevels in Kaap Hollandse stijl.

Aan het eind van de ochtend slaan we de eerste glazen wijn achterover. We volgen een rondleiding bij het wat kleinere wijnhuis Blauwklippen voor we doorrijden naar het wijnhuis van Spier waar we ook een rondleiding krijgen met tekst en uitleg over het hele proces van druif tot wijn. Ook hier smaakt de wijn ons goed.

Bij Spier kopen we bij het Farmhouse winkeltje op het landgoed wat broodjes, beleg en sap en nemen deze lekkere lunch tot ons aan een van de picknick tafel in de mooie tuin met uitzicht op het mooie landgoed.

We rijden met de auto verder in de richting van Franschhoek. Het landschap van het Kaaps wijnland doet heel lieflijk aan men de groene glooiende heuvels, de vele wijngaarden en de poppenhuisjes in Kaap Hollandse stijl. Onderweg stoppen bij het zeer mooie landgoed van Boshendal waar we het goed onderhouden manorhouse en het landgoed bezoeken. Op de wijngaarden van het landgoed is men bezig te oogsten.

Swellendam 

Tegen het eind van de middag komen we aan in Swellendam bij het onderweg telefonisch gereserveerde Guesthouse Herberg Roosje van de Kaap. We hebben twee kamers gereserveerd en worden ondergebracht aan de overkant van de kleine weg in een heel charmante vakantiewoning in Kaap Hollandse stijl waar we het rijk voor ons vieren alleen hebben. Vanaf de veranda van dit mooie optrekje hebben we een goed uitzicht over het dorp en de prachtige groene Langeberg bergen waartegen de plaats aan ligt. Als de zon ondergaat lopen we richting het restaurant van de herberg waar men een tafeltje voor ons vrijgehouden heeft. Het kleine restaurantje is sfeervol verlicht met kaarsen, men gebruikt hier geen elektrisch licht. Het eten is geweldig lekker.

Ook het ontbijt de volgende dag is zeer goed verzorgd, we genieten van de goede en vriendelijke service van deze sfeervolle accommodatie. Helaas regent het weer eens flink dus optimaal van de omgeving genieten zit er niet echt in. We maken nog een bezoek aan het leuke kleine Drosty Museum in Swellendam waar een zeer vriendelijk dame ons rondleid en met ons de spraakverwarringen tussen de Afrikaanse taal en het Nederlands doorneemt. Hierna nemen verlaten we het regenachtige Swellendam in zuid westelijke richting.

Afscheid van Zuid Afrika 

We rijden via het ruige binnenland richting de naar Punt Agulhas. Hier komen de Indische Oceaan en de Atlantische Oceaan samen. De kust is ruig en het waait er flink, het is begrijpelijk dat dit stuk kust vanwege de vele scheepsbreuken ook wel bekend staat als een scheepskerkhof. We vervolgen de mooie route langs de kust richting  Hermanus waar we langs gaan bij het wijnhuis van Hamilton Russel. De  chardonnay van dit wijnhuis hebben we gedronken in het Cape Grace hotel en we hopen hier wat flessen in te kunnen slaan van deze heerlijke wijn. Als we aankomen is iedereen druk bezig de druiven af te laden van een vrachtwagen. We worden erg vriendelijk te woord gestaan door een van de dames die daar werkt en ons ook nog een beetje rondleid. Helaas is de Chardonnay van het jaar dat wij kopen willen volledig uitbesteedt aan de export. We vervolgens onze weg langs de kust en eindigen onze reis door Zuid Afrika in Somerset West bij het mooie Lord Charles hotel. Hier werkt een oud chef kok van Maik die voor ons voor een schappelijk prijsje twee kamers geregeld heeft.

De laatste dag voor vertrek met de avondvlucht richting Europa genieten we op de fijne ligbedden bij het zwembad van de zon die we de rest van de reis zo vaak hebben moeten missen. We bezoeken nog kort het  Vergelegen wijnhuis in Somerset West  voor een laatste wijnproeverij, hier zijn we toch wel beetje aan verslingerd geraakt. En we gaan ook even op de koffie bij de oud-chef die een mooi huis met zwembad huurt in Somerset West.

En dan zit het er toch echt weer op, we rijden de laatste paar kilometers naar de luchthaven en vliegen via Londen weer terug naar Nederland. We hebben genoten van onze rondreis door dit mooie en gastvrije land, maar we hebben door het slechte weer toch wel een flink aantal plaatsen niet kunnen bezoeken. Dat is jammer, maar ook een goede reden om eens terug te keren naar Zuid Afrika.