Algarve 2014

Begin april gaan we een week naar de Algarve, we treffen het met het weer: het is regelmatig prachtig strandweer. Maar er is meer te doen aan deze prachtige zuidkust van Portugal, wij bezoeken kastelen, stranden, zigeunermarkten, bergdorpen en een dierentuin. Drinken veel koffie en eten smakelijke kip en heerlijke verse vis. Lees mee in mijn reisverslag van deze heerlijke trip:

 

Een goed begin, begint met verse vis

Op tafel staat brood met boter en olijven, grote glazen witte wijn en kleine kuipjes met sardientjes paté die we nog open moeten maken. Of we dat gaan doen is nog de vraag, want er komt zo gemengde salade, kip piri met frieten en een zeebaars van de gril. We zitten in een restaurant op het strand, boven de bar hangen visnetten en andere strand prullaria. De bediening is vriendelijk en het uitzicht is spectaculair. Door de grote ramen hebben we uitzicht op een kleine baai met mooie rotsformaties. Het is onze eerste lunch op Portugese bodem, vanmorgen vroeg zijn we aangekomen met een vlucht van Transavia die uit Nederland vertrok toen het nog donker was. We zijn al ingecheckt bij ons hotel, en gelijk op pad gegaan met de huurauto. En toen kwamen we bij deze strandtent net voorbij Albufeira aan een heel rustig strand. Rustig omdat het laagseizoen is, maar ook omdat de zon niet schijnt. Een mooie donkere lucht hangt boven de baai en regen hangt in de lucht. Het houdt ons niet tegen om na die verrukkelijke lunch de rotsen te gaan verkennen. Op onze blote voeten struinen we over een klein paadje langs de rand van de afgrond, onder ons zien we de zee tegen de rotsen aan beuken. Het heeft wel wat met dat dreigende weer: verhalen over piraten, schepen die vergaan zijn en verborgen schatten zijn zo bedacht.

Als we eind van de middag weer terug zijn bij het hotel komt de zon weer achter de wolken vandaan. We verkennen de grote speeltuin en rijden met een treintje over het enorme terrein. We blijven iets te lang zitten, want een half uur tussen vakantiewoningen en golfbanen door is niet echt heel interessant.

Die avond doen we rustig aan, we steken de weg over naar een restaurant dat pal voor het terrein van ons hotel ligt. Een fijn lokaal Portugees restaurant, waar we gegrilde inktvis eten. Simpel, maar heel smakelijk. En dan duiken we ons bed in. Het was een super leuke eerste dag aan de Algarve, maar ook een lange.

Het lijkt wel vakantie

Het hotel ontbijt is zoals te verwachten heel goed, van het buffet kiezen we heerlijke zoete broodjes en meer dat we op eten op het terras. Daar is het nog wat fris in de ochtend, maar als we nog geen uur later op het strand zitten is die frisheid helemaal weg. De zon schijnt fel en het is heerlijk weer. Het is een geweldig mooi lang en breed strand. Er lopen grote groepen wandelaars. Wij installeren ons op strandbedjes en bouwen zandkastelen, zoeken naar schelpen, spelen met dino’s en lezen een boek. We blijven er de hele dag.

Die avond stappen we weer in de auto om kip te gaan eten in Guia. Deze plaats dopen we al snel om tot het kippendorp. Langs de kant van de weg zien we opvallend veel reclame voor gebakken kip en op de rotondes zelfs beelden van kippen. Het Ramires restaurant ligt aan een smalle straat met een piepklein kerkje. Hier wandelen we nog even naar binnen voordat we piri piri bestellen. Het is weer een simpele maar o zo smakelijke maaltijd.

Het Oosten verkennen

Olhao in het Oosten van de Algarve is een schattig slaperig stadje, maar de vismarkt die we hier willen bezoeken is nergens te vinden. Vreemd, want we hebben het exacte adres uit een recente reisgids bij ons. Ach ja, niet getreurd, we gingen er toch niets kopen. Volgende stop is Tavira, nog verder richting de Spaanse grens. En dat blijkt toch een enorm aangename kleine stad te zijn! Er hangt een goede sfeer. We wandelen gezellig onder de palmbomen langs de rivier voor we op het terras van Tavira Romana koffie met pasteis de nata en een ijsje nemen. Als we daarna de rivier oversteken via de beroemde brug staat er een man gitaar te spelen, klinkt goed. Er zijn een paar leuke winkels waar we mooie blikken olijfolie kopen.

Dan gaan we op zoek naar het kasteel van Tavira, en die vinden we op een hoger gelegen gedeelte van het centrum. Het bestaat uit niet meer dan een paar hoge muren en een uitkijktoren. Maar voor ons is dat genoeg om door te gaan voor een kasteel en net te doen of we ridders zijn die op de uitkijk staan voor de vijand.

Voor de lunch verlaten we het fijne Tavira weer, en rijden we naar Pedra d’El Rei. Daar parkeren we de auto aan het water van het Formosa natuurgebied en steken we een smalle loopbrug over die gebouwd is op drijvers in het water dat het Ilha de Tavira scheidt van het vasteland. En daar op dat eiland rijdt een trein, een piepklein treintje over een smal spoor naar de andere kant van het eiland. En dat is waar we heen willen; naar het strand. Voor een mannetje van drie is dat natuurlijk een super leuke rit, maar ook wij genieten van het kneuterige treintje. En waar we aankomen is het nog meer genieten geblazen; een prachtig wit zandstrand met helderblauw water achter lage duinen. Eerst even lunchen op een terras achter die duinen en dan spreiden we onze handdoeken en komt de schep en de emmer tevoorschijn. Robin maakt vrienden met een Braziliaanse jongen en zo vliegt weer een mooie zonnige middag voorbij.

Helemaal rozig van de zon en de zeelucht rijden we weer terug naar het hotel. Het is een fijne plek om terug te komen. We relaxen nog even op de kamer en doen niet moeilijk voor het avond eten. Aan de overkant van het hotel kiezen we dit keer voor O Manuel. Weer zo’n Portugees familierestaurant met simpel maar smakelijk eten.

Ik had me er iets anders bij voorgesteld

Als je naar Loule gaat dan moet je dat doen op zaterdag, dat is algemeen bekend. Want op zaterdag is de grote zigeunermarkt in deze plaats in de bergen. Dus dat gaan wij doen, wan wij zijn dol op markten. Bij een zigeunermarkt denk ik aan een markt met een gezellige sfeer waar ze naast lokale producten ook unieke sieraden, kleding en hebbedingetjes verkopen. Dat, dat had ik helemaal verkeerd ingeschat. Zigeunermarkt moet je letterlijk nemen; een markt gerund door zigeuners, chagrijnige zigeuners om precies te zijn die troep verkopen. Lelijke goedkope kleding en plastic huishoudartikelen en dat op een groot kaal veld met scherpe kiezels. De deceptie is groot, dus we maken al snel rechtsomkeert.

Het centrum van Loule maakt weer een hoop goed, hier is er ook een markt rond en in een oud marktgebouw. Hier ook niet de unieke hebbedingetjes die ik voor ogen had, maar wel de lokale producten. En die nemen we mee naar huis, smakelijke honing en piri olie. De Filho’s, besuikerde diep gebakken broodjes,  eten we gelijk op. Dan is het koffie tijd, verderop in de hoofdstraat vinden we een ouderwets koffiehuis die aan die behoefte kan voldoen. Het zit vol met  oude Portugeze mannetjes, en zo smaakt de koffie ook: oud en Portugees. Het koffiehuis is om de hoek van het kasteel van Loule. Oude wapens en karren en nep rotsen staan op de binnenplaats, leuk speelgoed voor kinderen. Ook hier is er niet heel veel meer over van het kasteel, een paar oude torens die gerestaureerd zijn, niet meer dan dat.

De terugweg nemen we door de bergen over rustige kronkelende wegen langs klein dorpen met mooie vergezichten. In een daarvan, Alte, parkeren we onze auto naast de waterbron en lunchen we een paar straten verderop bij een bakker met een klein terras waarvandaan we de bergen zien. Het is een pittoresk dorpje met wit gekalkte huizen en kinderhoofdjes op de straten.

Vandaar gaan we weer terug naar zee niveau. Er is nog genoeg tijd voor een plons in het zwembad, ware het niet dat deze in het voorseizoen ijs en ijs koud is dus verder dan onze knieën gaan we er niet in. Maar gelukkig is er ook een binnenbad, om daar in te mogen moet ik een badmuts aanschaffen. Best fijn om even wat baantjes trekken, maar dan gaan we toch weer terug naar buiten de zon in. Nog lang blijven we er hangen, want het is er erg aangenaam op een bedje in de late zon met een biertje of een ijsje. Robin heeft het duidelijk naar zijn zin deze vakantie; ‘ als ik later groot ben ga ik weer naar Portugal, met Aidan”. Die avond kijk ik trots toe hoe mijn 3 jarige zelf zijn gamba’s pelt, eerst de kop eraf, dan de staart, pellen en smullen maar.

Another day at the beach

Ook het ontbijt is weer smakelijk, we smokkelen elke dag een of twee muffins mee die we op ons grote balkon aan de vogeltjes voeren. Vandaag is weer een stranddag. Met de lift gaan we van het hotel naar beneden over een lange loopbrug naar het geweldig mooie brede strand. Echt zo’n Algarviaans strand met goudgele rotsen waar meeuwen nesten bouwen. Ook wij bouwen; zandkastelen en burchten voor de dino’s. Schelpen zoeken, wandelen naar de volgende strandtent voor een ijsje; een heerlijk dag.

Onze badmutsen zetten we ook nog even op voor een plons in het binnenzwembad. En na een lekker bad en een glaasje port op ons terras is het wel weer tijd om op stap te gaan.

Op het navigatie systeem toetsen we Paderne, want hier schijn je lekker te kunnen eten. Dit dorp is niet ver van het kippendorp waar we eerder in de week waren. En we treffen het; er is op het plein in Paderne een feestje gaande. Op een groot podium staat een zangeres te zingen en om lange tafels en banken voor haar zijn allemaal kramen met eten. Grote rookwolken van de barbecues vullen de avondlucht. Wat wij eten komt ook van de barbecue; varkensvlees met paprika en ui geserveerd op een met aluminium folie beklede dakpan. En kip, kip van de gril met brood en olijven. Biertje erbij, Portugees jongetje om mee te dollen en je hebt alle ingrediënten voor een top avond.

De bergen in voor een echt kasteel

Bij het ontbijt zitten we aan tafel met een peuter met een blauwe badmuts op. Junior is zo trots op dat ding dat hij hem opzet zodra hij uit bed komt, iedereen mag zien wat een coole badmuts hij heeft. De obers geven hem ook nog een compliment als ze zijn warme chocolademelk komen brengen.

In de auto op weg naar Silves gaat de badmuts af, want echte ridders dragen geen badmutsen. En een echte ridder hebben we nodig vandaag om het kasteel van Silves te gaan verkennen. Al kilometers voor de stad zien we dit bouwwerk bovenop de stad liggen. Dit is nu eens een echt kasteel, nog alle muren en torens staan er. Het is zo nog makkelijker om jezelf een echte middeleeuwse ridder te wanen. We beklimmen de dikke rode kasteelmuren en dalen af naar de catacomben van deze eeuwenoude burcht. Slenterend door Silves komen we op een klein plein met een fontein, hier drinken we koffie bij Rosa die er ook een smakelijke pasteis bij serveert. Het cafe onder de bogen is van binnen prachtig versierd met blauw witte azulejos aan de muur.

Na Silves zetten we koers richting Monchique, over prachtige bergwegen langs bossen vol met kurkbomen. Monchique is een mooi bergdorp waar het ontzettend rustig is. We stoppen voor de lunch en spelen in de speeltuin. Op de terugweg naar de kust stoppen we bij een aantal keramiek zaken langs de kant van de weg waar we mooie schalen en ander aardewerk kopen.

Op dit soort tochtjes hebben we altijd handdoeken, emmers en schepjes mee zodat we net als bij Tavira naar het strand kunnen. Dit keer stoppen we bij het Lourenco strand, daar waar we de eerste dag zo heerlijk geluncht hebben. Het ziet er nu heel anders uit, allereerst staan er twee agenten te paard aan de rand van het strand, maar liggen er nu ook wat mensen in het zand. Het is namelijk nog steeds geweldig weer, zonnig en warm. Wij kiezen ook een mooie plek en reserveren voor over een anderhalf uur alvast een tafel bij het visrestaurant. Wat een fijne vakantie is dit toch, overdag in de bergen, eind van de middag op het strand in de zon rommelen in de poeltjes op zoek naar schelpdieren. Het eten is weer voortreffelijk, de bediening super aardig en de zon verwarmt ons door de grote ramen. Weer kiezen we verse vis uit de koeling die buiten op het vuur gegrild worden voor ons; Dorade en inktvis. En de kleine schelpjes die in knoflookolie geserveerd worden smaken ook verrukkelijk, ik moet vechten met Robin om de laatste in het schaaltje. De laatste zon pakken we weer op het strand, gezeten tegen een rots uit de wind drinken we koffie en eten we een ijsje. Een mooie afsluiting van alweer een mooie dag.

Apen en mooie stranden in het Westen

Het is een bewolkte ochtend, mooi weer om naar Lagos te rijden waar een kleine dierentuin is. De Lagos zoo, is inderdaad klein, maar fijn. En dat kinderen er rond kunnen rijden in little tykes auto’s maakt Robin helemaal blij. Er zijn geen grote dieren te zien, wel veel vogels en apen en een eenzame lilliputter nijlpaard. Een kinderboerderij met dieren die je niet aan mag raken en een koffietentje, veel meer is er niet.

Op Praia Meia ten Oosten van Lagos lunchen we op het terras op het strand. De zon vecht om door de wolken te komen, het is aangenaam warm. Warm genoeg om naar het strand te gaan, maar dan wat kilometers verder naar het Oosten bij het geweldige Praia Senhora da Rocha. Een klein strand tussen hele hoge steile rotsen. Op een van die hoge rotsen is een kleine witte kapel gebouwd; de Capela de Senhora da Rocha. Die bezoeken we eerst, aan beide kanten zien we mooie stranden tussen de goudgele rotsen, alleen bij de baai aan onze rechterhand zien we nergens een toegang. Die paar badgasten daar zijn vast niet aan komen vliegen. Wij dalen af naar het stand aan de andere kant dat wel een duidelijke toegang heeft. Op het terras daar nemen we koffie en ijs en kleden we ons om voor het strand. Het is gezellig druk op dit mooie strand. Niet alleen met badgasten, maar ook met vissers die hun boten op het strand getrokken hebben. En nu zien we het, in de rotsen is een doorgang naar het andere strand. We willen er even gaan kijken, maar de zee komt al gevaarlijk landinwaarts vlakbij de ingang, we hebben geen zin om straks vast te zitten aan de andere kant.

Voor die avond hebben we weer een tafel gereserveerd bij Praia Lourenco, we kunnen maar geen genoeg krijgen van de verse vis van de gril en het heerlijk uitzicht. En het stelt weer niet teleur.

Onze laatste dag in Portugal brengen we weer op het strand van het hotel door, het is er weer heerlijk. We beseffen dat we mazzel hebben met het weer, de hele week strandweer, dat is niet perse altijd het geval begin april. Eind van de ochtend is het tijd om het vertrek in te zetten. De vele leuke souvenirs die we gekocht hebben gaan in de koffers, samen met de mooiste van de schelpen die we gevonden hebben en kleine flesjes zand. Dan is het tijd om te gaan, we verlaten het fijne Sheraton en rijden richting Faro. Bij de luchthaven zetten we nog even koers naar het strand. Op een eiland vlak voor de kust eten we onze laatste late lunch aan het strand, uiteraard weer verse vis. En dan, dan is het echt tijd om de auto in te leveren en naar huis te vliegen. Het was een superfijne week!