In april zijn we toe aan een relaxt reisje, we kiezen voor het vertrouwde Thailand; een paar dagen Bangkok waar we over de rivier varen, heerlijk eten en het pottenbakkers eiland Ko Kret bezoeken, dan vliegen we naar Krabi voor een week aan het strand op Railay Beach, daar volgen we een kook cursus en genieten we van het prachtige strand en het lekker eten. Terug in Bangkok slenteren we door de oude stad van tempel naar tempel en proberen we weer wat nieuwe restaurants uit, van hipper dan hip tot ouderwets gezellig.
Bangkok
De eerste banana shake van de vakantie smaakt altijd het best. Deze drink ik op een klein terasje aan Phra Athit terwijl Maik zijn eerste Bangkok Post leest. Vanorgen vroeg zijn we 
aangekomen met China Airlines. Het was niet een van de fijnste vluchten, Maik zijn stoel was kapot en stond standaard in de ligstand en ik zat in het midden met links van me een Noor van middelbare leeftijd met een koffer vol met blikjes bier. Die koffer had hij onder de stoel voor hem geplaatst waardoor er geen plaats meer was voor zijn benen. Hij vond het wel een goed idee om zijn rechterbeen onder de stoel voor mij te positioneren. Ik vond dat persoonlijk niet zo’n goed idee. Dat hij de hele koffer leegdronk en steeds harder ging praten over wat hij ging doen met de dames van lichte zeden in Pattaya ook niet. Gelukkig viel hij na 10 biertjes in een diepe dronkemannen slaap, maar niet zonder heel hard te snurken.
We gaan er maar geen drukke dag van maken. Rond Khao San slenteren we wat rond en we drinken een bakje koffie bij de leukste Starbucks van Thailand in een monumentaal pandje in een steeg achter Khao San. Lunchen doen we op een ander terras. In de middag gaan we verder met slenteren, dit keer in de airco van de MBK mall waar we ook nog even naar de bioscoop gaan. Dineren doen we bij een lopende band Japanner daar. Terug in backpackers central drinken we nog een biertje en dan is het tijd om gestrekt te gaan, even de jet lag van ons af slapen. We logeren dit keer in de Buddy Lodge, een groot en bekend guesthouse aan Khao San Road. Het is een hele nette kamer met veel hout en helaas ook een vleugje van de sigarettengeur van de vorige gast.
Op Ko Kret is het altijd dikke pret
Vandaag gaan we met de Chao Praya River express helemaal naar het eindpunt van de lijn in het Noorden van Bangkok. Dat blijkt best een lange rit te zijn, we doen er bijna een uur over. Maar het is een plezierig tochtje, we zitten, de wind waait door onze haren en we zien weer een onbekend deel van Bangkok. Het wordt ook steeds rustiger hoe verder we reizen, uiteindelijk zijn we de enige toeristen die uitstappen bij Nonthaburi. Vanaf hier willen we met een andere 
boot door reizen naar Ko Kret, maar geen idee hoe. We vragen wat rond, maar niemand heeft van een bootverbinding gehoord, een aantal mensen wijzen naar de minibusje die aan de kade staan. De chauffeurs die we aanspreken gaan echter geen van allen naar onze eindbestemming. Dan maar navraag doen bij de 7 eleven, hier weten ze wel raad met ons verzoek; een medewerker loopt mee naar buiten en schreeuwt wat naar een man aan de kade. Hij komt op ons aflopen en brengt ons naar zijn minibus. Die zit al bijna vol, maar ik heb inmiddels genoeg ervaring met minibusjes in Thailand om te weten dat dat geen reden is om te vertrekken. En het duurt dan ook wel een tijdje voor het hete busje eindelijk genoeg passagiers heeft om op pad gaan, maar dan zijn we er nog lang niet. Het busje rijdt, en rijdt, en rijdt, en rijdt maar door het stadje er lijkt geen eind aan te komen tot we dan eindelijk afgezet worden aan het begin van een lange straat bij de Kentucky Fried Chicken. De chauffeur wijst naar het eind van de straat, dus we gaan maar wandelen. Het is een geinig straatje, een paar tempels en wat winkels en aan het eind een oever aan de rivier. Hier stopt een piepklein pontje, en dat pontje brengt ons naar het pottebakkers eiland. Hehe we zijn er! Er staan allemaal brommers met zijspan en fietstaxi’s klaar. Wij gaan eerst maar eens een colaatje drinken, uit een zakje. Het is een leuke plek, heel gemoedelijk en rustig, er rijden geen auto’s. Al wandelend verkennen we het eiland. Ik zie geen pottebakkers, wel kleine huisjes met kleine voortuinen vol met potten en planten en piepkleine tempels. Een van de tempels heeft een liggende Buddha die bijna net zo groot is als ik. Alles lijkt hier wel mini, zelfs de vriendelijke bewoners van dit eiland lijken wel kleiner dan elders. Op de terugreis vervangen we de minibus door een taxi, het verkort de toch al lange trip aanzienlijk.
Die avond gaan we richting Sukumvit, om een pak te bestellen bij Harry & Jesse, een Indiase kleermaker in een smalle soi. We worden door Jesse zelf geholpen, een rustige man met een indrukwekkende tulband. Hij neemt aardig wat stoffen met ons door, meet Maik van onder tot boven op en heeft dan voldoende om het pak te laten maken. Als we straks aan het eind van onze reis weer in Bangkok zijn komen we terug om door te passen. Het is inmiddels al donker en laat geworden, we willen nog wat eten. In een ander Sukumvit Soi vinden we Face bar, een teakhouten huis met daarin twee restaurants; een Thais en een Indiaas. Om in de stijl van onze kleermaker te blijven wordt het de laatste, en daar krijgen we geen spijt van; heerlijke curry’s, smakelijke lassies en zachte naans.
Op naar het strand
Dat we laat naar bed zijn gegaan hebben we de volgende dag wel een beetje spijt van, om 05:00 uur gaat de wekker al, om 05:30 stappen we in de taxi en om even voor zessen staan we in de rij bij de incheck. Ruim op tijd voor onze vlucht naar Krabi en ruim op tijd om nog even te ontbijten op de luchthaven. De rest van de trip verloopt ook vlekkeloos, op de luchthaven van Krabi boeken we een bungalow waarbij we 2 nachten kado krijgen, met een taxi rijden we naar Ao Nang waar we in een van de vele longtailboten stappen die ons naar Railay Beach brengt. Een 
korte, maar mooi tocht langs de indrukwekkende rotsen die Railay van de rest van het vasteland scheiden. Met de backpack om stappen we door het heldere water het witte strand op. Ook inchecken gaat soepel, tassen naar de bungalow net achter het strand en stipt om 11 uur zitten we aan onze eerste bak koffie op het strand! Hier wordt ik blij van, niet alleen van de soepel verlopen reis, maar ook de van de bestemming. Railay beach is werkelijk waar schitterend! Het is een ruime baai aan beide kanten grenzend aan hoge ruige begroeide rotsen, een heel breed mooi strand met daarachter palmbomen. Onder die palmbomen slechts drie kleine bungalow resorts waaronder die van ons.
Onze dagen op Railay brengen we met een stapel boeken door op een ligbed bij het zwembad dat aan het strand ligt. Aan de ene kant het zwembad om af te koelen, aan de andere kant het mooie strand aan die geweldige baai. Met name tegen het eind van de dag is het hier heerlijk, de temperatuur is heerlijk en langzaam aan verschijnen er steeds meer mensen op het strand. Er komen kleine voetbaldoeltjes te voorschijn en jongens spelen een potje strandvoetbal in de avondzon. Ons resort heeft een prima restaurant, maar het restaurant ernaast is net even beter. Daar eten we dan ook bijna altijd. Ze serveren alleen geen alcohol, maar verwijzen ons zonder probleem door naar de buren. Een prima oplossing, eten bij het Blauwe Knoop restaurant met een biertje van de buren erbij. En ook de roti van de kraam op het strand mag je er gewoon aan tafel eten.
We steken ook nog een paar keer over naar de oostkant van Railey; een smal pad verbindt het ene strand met het andere strand. Aan het weggetje zitten wat kleine winkels en een pin automaat; Raily is van alle gemakken voorzien. Aan de oostkant zitten aanzienlijk meer accomodaties, voornamelijk goedkope backpackers hutjes tegen de berg omhoog aangelegd. Het strand aan deze kant is echer niets waard, het grootste gedeelte van de dag is het laag tij en blijft er alleen een grote modderpoel met kluitjes modder over. Maar de barretjes zijn er wel weer gezellig, laat dat maar aan de backpakkers over.
Koken met miss Ya
Op Railey beach vieren we Maik zijn verjaardag, hij is blij met de cadeaus die ik van huis voor hem meegenomen heb, maar vooral in zijn nopjes met het cadeau dat ik ter plaatste gekocht heb: een Thaise kookcursus in Ao Nang. De dag na zijn verjaardag gaan we met een longtailboot naar Ao Nang, een 
grote pick up haalt ons op en brengt ons naar de kookschool van van Miss Ya. Een vrolijke ronde Thaise die vandaag maar twee leerlingen heeft; Maik en ik! We krijgen een schort voor en gaan aan de slag. Onder haar bezielende begeleiding maken we een heerlijk pittige papayasalade, drie verschillende soorten soep, een smakelijke groene curry, een lekker Penang curry en Pad Thai. Ze is een goede lerares, en omdat wij de enige leerlingen zijn doen we net even wat meer gerechten dan normaal. Maik is helemaal in zijn nopjes met de les en de twee kleine kookboeken die we mee krijgen. De Thaise keuken kende nog wel wat geheimen voor hem en een aantal daarvan worden nu onthuld.
In tegenstelling tot Maik die dit dagelijks doet, ben ik totaal geen keukenprinses, dus voor mij is het helemaal leerzaam. Ik ben dan ook heel erg trots op mezelf, met name die groene curry is super goed gelukt!
Na zes nachten in de bungalow van Railay Bay resort verhuizen we naar de buren, hier heb ik vooraf al een luxe bungalow weten te reserveren. Het is niet de gebruikelijke manier waarop gasten arriveren; wandelend met een karretje met hun backpacks erop, maar dat laat men niet merken. We worden met alle egards behandeld en naar onze bungalow begeleid. Die is wel even wat luxer dan de afgelopen nachten. Een rond gebouw met twee verdiepingen, beneden een ruime woonkamer en toilet, boven en slaapkamer en badkamer en voor de deur een fijn terras met heerlijk legbedden en uitzicht op zee. Het is rustig bij het Rayavadee resort, dat komt deels doordat het laagseizoen is en deels door de tsnunami. Want die heeft behoorlijk
huisgehouden hier aan de oostkant van Railey. Het Rayavadee is 4 maanden na dato inmiddels weer helemaal opgeknapt, maar de aardige jongeman die ons naar onze “pavillion” brengt vertelt ons dat er heel veel schade was. De buren van het Rayavadee zijn nog steeds bezig om weer op te bouwen, het strand is flink weggeslagen en er ligt nog steeds ongelovelijk veel aangespoelde troep. Dat is overigens alleen het strand waar je aankomt bij het Rayavadee, het is een uitgestrekt complex dat de hele kop van het schiereiland beslaat, als we doorlopen helemaal naar de west kant van het schiereiland en staan we weer op hetzelfde strand als gisteren. De andere kant op, naar de kop van het schiereiland vinden we een nog mooier strand, stralend wit zand, helderblauwe zee en prachtige rotsen. Overbodig om te zeggen dat we ook hier niet veel uitvoeren: zon, zee, zwembad, strand, lekker eten en drinken.
Barbecue onder een rots
Die avond komt er iemand voor ons barbequen op ons eigen terras bij de pavillion. Lekker decadent, maar als we even luxe doen, doen we ook even luxe. Exact op het afgesproken tijdstip 
wordt er aangebelt, een vriendelijke medewerker van het hotel staat voor de deur met een volgeladen golfkarretje. Hij heeft slecht nieuws; het gaat regenen, de bbq op ons terras kan niet doorgaan. Ik vind het nogal een voorspelling, want er is geen vuiltje aan de lucht. Maar wie weet heeft deze man een gevoelige grote teen die uitstekend het weer kan voorspellen. Oplossingsgericht is hij zeker, hij biedt aan ons mee te nemen naar dat prachtige strand, daar is een hoge opening in de rotsen, een soort grot waar we kunnen barbequen. Met het golfkarretje brengt hij ons erheen, wij krijgen een drankje aangeboden met uitzicht op zee terwijl hij alles klaarzet. De kaarsen zijn al aangestoken voordat we aankomen, het is zowaar een romantische plek. En verdomd, dan begint het ineens te waaien en kort daarna keihard te regenen, goed bezig die grote teen. De barbeque is werkelijkwaar fenomenaal, verse vis, kreeft, langoustes noem het maar op en onze nieuwe vriend bereid het voortreffelijk op zijn bbq. De regen houdt aan en wordt gevolgd door onweer. Het is een machtig gezicht, de bliksemflitsen boven de donkere zee.
Lopend kwamen we aan bij het hotel, met een luxe bootje gaan we weg. Maar omdat dat gaat via dat lage tij strand moeten we eerst een stukje met een open kar over het strand, voor we aan boord gaan van een kleine speedboat. Helemaal wit, tot aan het leer van het interieur en de kleding van de bemanning aan toe. Ik krijg er wat James Bond gevoelens bij. Dit kleine schip brengt ons naar Krabi vanwaar we weer terugvliegen naar Bangkok. En daar komen we dichter bij de koning van Thailand dan ooit, de weg is afgezet waardoor we met de taxi van de airport in een kleine file terecht komen. Onze chauffeur houdt op met mopperen als hij begrijpt waarom het is, “it is our King” roept hij vol ontzag. Die is waarschijnlijk in de stad om zijn kroningsdag te vieren. Gelukkig is zijn hondje ook weer terecht. Een paar dagen geleden lazen we in de krant dat hij weggelopen was. Vanmorgen lazen we dat hij op de markt van Hua Hin weer gevonden is door zijn trainer.
Back in Bangkok
Ook hier logeren we in fijne hotels, eerst het hippe Metropolitan aan South Satorn road. Bij binnenkomst komt de Como Shambala geur me al tegemoet, het Metropolitan in London ruikt exact hetzelfde. Alles is hip hier, van de hippe jongens en meiden die ons inchecken tot de hippe gasten die in de minimalistische lobby hippe drankjes drinken. Ook de Metropolitan kamer is minimalistisch ingericht, maar uitaard ook zeer smaakvol met een geweldig uitzicht op Bangkok, 
ook vanuit het ligbad. Dineren doen we in de club van het hotel op de begane grond. Maar voor een after dinner cocktail zoeken we het hogerop, bij de buren van het Banyan Tree hotel. Op de 61e verdieping (!) bij de Moon bar nemen we plaats op het open dakterras. Het is een sensationele plek, het gebouw is heel smal en helemaal bovenop het dak is er een bar en een restaurant. Het deel van de bar is nog het meest smal, nog geen 8 meter breed schat ik. En aan beide kanten de onpeilbare diepte de stad in, daar moet je maar niet al te lang bij nadenken. Dat doen we dan ook niet, met behulp van een klein lampje zoeken we een cocktail uit van de uitgebreide kaart.
Zelfs het ontbijt in het Metropolitan is hip, en smakelijk: cocos wafel met mango. We hebben uitgeslapen vandaag, even nog geniet van onze fijne kamer, uitgebreid in bad, even een rondje zwemmen en dan gaan we weer door naar het laatste hotel van deze trip; het Conrad. We zijn er zo, het ligt in dezelfde straat tegenover het Amerikaanse en Nederlandse consulaat. En vanaf daar zijn we ook zo bij de grote winkelcentra van Siam, MBK en dergelijke. Winkelen, koffiedrinken en lekker lunchen.
Dineren doen we bij Lemongrass in een van de Sukumvit Sois. Voor we aan tafel gaan brengen we nog even een bezoek aan onze kleermaker, Maik mag doorpassen. Het pak ziet er goed uit, maar is nog niet klaar. Na wat kleine aanpassingen gaat het terug naar het naaiatelier en wordt het daarna afgeleverd bij ons hotel. Goede service!
Amuletten en tempels in oud Bangkok
De volgende dag brengen we door in de oude stad. Bij het koninklijk paleis stappen we van de 
Chao Praya Express om daar de buurt te verkennen. We wandelen richting het paleis, om wat tempels en de amulettenmarkt te bezoeken. Het is een fijn stuk Bangkok, lekker druk, rommelig en lekker Thais. Tempel in, tempel uit. Koud drankje erbij ; een fijne Bangkok-dag.
Voor die avond hebben we een reservering bij de Bed Supperclub in een Sukumvit soi, dezelfde soi als onze kleermakerIk ben blij dat ik gereserveerd heb, want de Supperclub zit bomvol. Zowel de beneden als bovenbedden zijn allemaal vol. Wij liggen boven en vermaken ons opperbest met de fijne cocktails, het smakelijk eten en alles om ons heen. Van de hippe Thaise gasten tot de hippe Thaise bediening. Er volgt nog een experimenteel optreden en er komt een masseur langs. In de bar ernaast drinken we nog een drankje voor we teruggaan naar het hotel. De stemming zit er nog in, dus ook hier duiken we de 87 bar in. Daar is het publiek een stuk minder hip.
Het is weekend, wij gaan naar de markt
De wekker gaat vroeg, niet heel verstandig na de late avond met behoorlijk wat cocktails ervoor. Maar het plan is om vandaag naar de weekend market aan de andere kant van de stad te reizen en zoals de naam al aangeeft, die markt is er maar twee dagen per week. Dus ‘savonds een vent, ‘smorgens een vent; we drinken een bak sterke koffie en stappen de Sky Train in. De Chatuchak Weekendmarket is super als je op zoek bent naar originele souvenirs. Ik zou zo een container kunnen vullen met wat ik daar zie. Er valt goed te onderhandelen en het aanbod is enorm. Het is er namelijk bizar groot, er is zelfs een vistors centre waar je een plattegrond kunt halen. Het is ook overdekt en altijd druk. Dat houdt in dat je af en toe pauze moet houden met een koel drankje op bij te komen van de hitte. Ook deze keer kopen kopen we aanvullingen op ons Thaise koningsservies. Ieder jaar een paar borden en kommetjes mee in de handbage en dat servies groeit gestaag.
Die middag nemen we het er even van bij het zwembad van het hotel en slapen we alsnog een beetje onze roes uit. In de avond laten we ons met de taxi vervoeren naar het Rembrandt hotel, hier schijnt het beste Indiase restaurant van de stad zich te bevinden en het uitzicht ook nog eens top te zijn. Het kan beide kloppen; het eten is bijzonder smakelijk en vanaf de 26e verdieping hebben we inderdaad een wijds uitzicht over de altijd drukke stad. Maar dat het interieur weleens een update mag hebben, net als de andere gasten maakt het toch niet tot een toprestaurant. Of kijken we met een iets te hippe bril na het avondje Bed Supperclub?
Met de Chao Praya express weer naar Kao San
Weer naar de oude stad vandaag, eerst met de Sky Train naar Taksin bridge waar we overstappen op de Chao Praya express. Het is altijd best een eindje varen richting de oude stad, maar ik krijg zelden genoeg van die tochtjes. Staand langs de reling met de wind door mijn haren, het fluitje als de boot weer vertrekt, het snelle in en uitstappen, wat mij betreft onlosmakelijk met Bangkok verbonden. Vandaag staan we alleen niet goed op te letten en 
missen we domweg de Phra Athit halte. Geen nood, een halte verder stappen we uit en nemen we een kleine ferry naar de overkant. Vanaf daar slenteren we weer richting Kao San Road en door naar het wijkje er net achter. Het is een echt typische oude Bangkok wijk, je zou niet zeggen dat 100 meter verderop een van de grootste toeristen enclaves is. Kleine shophouses met houten luiken, kraampjes met eten en uiteraard genoeg tempels. Een ervan, de Wat Bowonniwet heeft koninklijke status; Koning Bhumibol heeft hier als monnik gediend.
Na een middag bij het zwembad laten we ons met een taxi naar de Night Bazaar brengen. We drinken een lekker biertje op het terras en slenteren langs de kraampjes, we zijn duidelijk nog steeds niet uitgekocht. Nog een taxi brengt ons terug naar South Satorn road, waar tussen alle hoge flatgebouwen een klein monumentaal pand staat in een ruime tuin: het Blue Elephant restaurant waar we willen dineren. Dat we even hadden moeten reserveren blijkt als we aankomen, het zit helemaal vol. Maar we mogen na wat aandringen bij de bar wachten tot er een tafel vrij is en dat duurt gelukkig niet lang. Kiezen van de kaart blijkt nog lastig, er is veel te veel keuze. Maar alles wat we bestellen smaakt even goed!
Dan is het tijd geworden om te vertrekken, terug naar het hotel, nog even douchen en dan onze vlucht van midden in de nacht terug naar huis halen. Het pak van Maik is inmiddels ook afgeleverd, en met veel meer bagage dan op de heenreis, reizen we terug naar Amsterdam.
Colowicz 