In 2001 beginnen we aan een reis van ruim 6 maanden door Rusland, Mongolië, China, Australië, Indonesië, Maleisië, Singapore, Thailand en Laos.
Hieronder het verslag van het eind van onze reis in Thailand.
Bangkok
Juist na enkele weken in het landelijke rustige Laos komt Bangkok weer hard aan op alle zintuigen. Zelfs na een verfrissende 10 baht douche in het station zijn we niet genoeg opgewassen tegen alle geuren en geluiden van de hoofdstad. We besluiten om ons bezoek tot een dag te beperken.Helaas kunnen we onze goede verstandhouding met de Thaise spoorwegen niet voortzetten, want de trein die ons die avond nog van Bangkok naar Surat Thani zou kunnen brengen is volgeboekt.
We stallen onze bagage tegen betaling op het station. Achteraf gezien hadden we voor een paar baht meer net zo goed een kamertje Kao San road kunnen boeken. Vanaf het station pakken we de bus de Weekendmarket, waar we onze allerlaatste centen uitgeven aan wat welverdiende souvenirs. De rest van de dag besteden we met rondslenteren door de ons zo geliefde stinkstad en kopen we bij Kao San road een kaartje voor de reis naar Koh Samui.
Onze wens om de Thaise hoofdstad die dag nog te verlaten is namelijk zo groot dat we dan maar met de bus gaan. Net na het vallen van de avond lopen we achter de in minirok gehulde schuddende kont van een Thaise she-male aan. Ze brengt ons op te hoge plateau hakken van Kao San road naar een grote touringcar een paar 100 meter verderop.
Het indelen van de buspassagiers gaat weer heerlijk chaotisch en na anderhalf uur moeilijk doen, waarin een paar lawaaierige Israëli´s wel 5 keer van plaats veranderen, verlaat het mini rokje de bus en kunnen we richting het zuiden gaan.
Na een tijdje rondreizen in Thailand ga je er op een bepaalde manier aan wennen dat men om onverklaarbare organisatorische redenen bus passagiers graag een oponthoud van minstens een paar uur bezorgt door ze, vaak op slechts enkele kilometers van de eindbestemming, ergens te laten wachten. Ergens kan een reisburo of een restaurantje zijn, en het wachten is altijd op een andere bus. Het gaat de Thaise logica boven de pet om een busrit met een en dezelfde bus van begin tot eind uit te voeren. Dit maal worden we om 05:00 uur in het donker gedropt bij een weg restaurant in the- middle-of-nowhere, Na slechts 3.5 uur wachten worden we opgehaald voor een busritje van nog geen half uur naar de haven.
Koh Samui
Aangekomen op het wonderschone Koh Samui gaan we met een tuk tuk naar een adresje waarvan wij in de veronderstelling zijn dat er een bungalow voor ons gereserveerd is, wat een beginnersfout. Om wat te doen te hebben tijdens die 3,5 uur wachten hebben we ons over laten halen een reservering te maken. Natuurlijk weet men van niets…. De eigenaar word erbij gehaald en deze alleraardigste Zwitser heeft duidelijk wel vaker met dit bijltje gehakt. Omdat hij ons geen hutje kan bieden geeft hij netjes de aanbetaling van 150 baht terug en gaan we bij zijn buurman te rade. Hier vinden we een heerlijk hutje op palen met badkamer en terrasje op nog geen 100 meter van het strand van Lamui.
We vermaken ons in onze laatste week in Azië met zonnen, zwemmen en een beetje brommeren. We bezoeken de Big Buddha aan de Noordkust van het eiland en rijden langs Chaweng Beach. Het is een cultuurschok om hier weer te zijn. In Chaweng hebben we 4 jaar eerder een paar heerlijke dagen doorgebracht met vrienden van ons. Het bestond toen nog uit 5 redelijk eenvoudige hotels, een massage hut en wat souvenir winkels. Dit alles langs een onverharde straat. Nu wisselen de hotels zich af met filialen van McDonalds, Dunkin´Donuts en de Pizza hut en de onverharde zandweg van toen is nu een asfalt weg van 8 kilometer lengte geworden.
Lamui blijkt trouwens ook een badplaats voor Neckermann toeristen te zijn, wij zijn blij dat we helemaal aan het eind van het plaatsje logeren waar het heerlijk rustig is. Op het mooie strand vinden we een strandtentje waar we gratis de hele dag op de zonnebedden mogen liggen in ruil voor enkele consumpties.
´s Avonds laten we de drukke hoofdstraat voor wat ‘ie is en eten we bij een handje vol leuke restaurantje met tafeltjes op het strand. We zitten heerlijk met onze blote voeten in het zand en eten verse vis.
Op een avond raken we aan de praat met de eigenaar van een van deze restaurantjes. Het komt ter sprake dat Maik kok is en hij vraagt of hij hem zou kunnen helpen. Hij heeft namelijk van een neef, die bij een groot hotel werkt, de internationale menu kaart mogen kopiëren om zijn eigen restaurant een beetje international sfeer mee te geven. Zijn arme vrouw die de keuken bestiert heeft echter geen idee hoe ze Bernaise saus moest maken. Zo komt het dat Maik twee middagen in een piepklein Thais keukentje de chef een stoomcursus geeft in de Europese keuken. In ruil hiervoor leert zij hem wat hij altijd al heeft willen weten over de Thaise keuken.
De douane
Er zijn ergere luchthavens om van te vertrekken dan Koh Samui International Airport. Het is met niet meer dan een handvol gebouwtjes zonder muren een tropische versie van een echte luchthaven. De incheck balie is piepklein en de rit naar het vliegtuig gaat in een klein open toeristentreintje.
De douane is echter nog steeds een serieuze zaak, onze tassen gaan door een scanner en nadat geverifieerd is dat het pak Lao koffie van een kilo geen cocaïne is word de aandacht gevestigd op een Buddha beeldje dat we in Bangkok bij de weekend market gekocht hebben. Een vriendelijke man in een onberispelijk wit uniform met een pet om bang van te worden vraagt ons samen met de Buddha even mee te gaan naar een kantoortje. Hier vertelt hij ons allervriendelijkst dat het helaas niet toegestaan is om Buddha beelden uit Thailand mee te nemen. Zijn wij misschien buddhisten vraagt hij zeer vriendelijk. Nee, antwoorden wij op onze beurt allervriendelijkst, wij zijn geen Buddhisten maar hebben wel de grootse bewondering voor deze zeer verlichte godsdienst. Do you love Buddha vraagt de pet op zijn beurt weer, Yes we love Buddha. Ah, u bent een echte liefhebber van Buddha, Yes, we like Buddha. Nou dan kon hij wel wat regelen, het is met de juiste vergunningen namelijk wel toegestaan om Buddha beelden uit te voeren. En wat een geluk hebben wij, hij kan zo´n vergunning wel voor ons regelen. Voor 1000 baht kan hij alle problemen van tafel vegen en ons met de juiste stempels en het felbegeerde beeldje naar huis sturen. Wij overleggen nog even serieus en vertellen hem dan dat wij zijn hulp uiteraard zeer waarderen maar dat Buddha toch in Thailand thuis hoort en wij hem graag aan zijn goede zorgen overlaten. De pet begrijpt het, bedankt ons en brengt ons weer netjes terug naar onze bagage.
Chinees nieuwjaar in Singapore
Bij aankomst in Singapore worden we bij de bagage band aangesproken door een alleraardigste Singaporese die ons vraagt wat onze plannen zijn. Wel wij hebben nog wat uren te gaan voor onze vlucht naar Amsterdam dus wij dachten deze op de wereldberoemde Changi airport door te brengen. Zijn jullie nu helemaal gek geworden is haar reactie, het is Chinees nieuwjaar, ga feest vieren. Ja maar, brengen wij zwakjes tegen, eer we in de stad zijn. Nee, dat is geen probleem verzekert ze ons, de MRT rijdt nu net een paar weken direct van de luchthaven naar het centrum voor maar een paar dollar. Ja dat verandert de zaak. Nadat zij ons uitlegt waar we het beste uit kunnen stappen gaan we op pad. We kunnen al inchecken bij Garuda, dus van die zware rugzakken zijn we ook snel af.
Gelukkig maar dat we naar deze aardige dame geluisterd hebben, want het is inderdaad groot feest in Singapore. Iedereen loopt op straat, overal is markt, muziek en spelletjes. Chinese draken dansen over de kitscherig verlichte straten. We kijken blij rond, eten Chinese snackjes en genieten van dit onverwachte laatste stukje Azië.
De thuisreis
Maar na dit kleine uitstel van het onvermijdelijke zit er toch niets anders op dan na een half jaar van heerlijk reizen afscheid te nemen van het fantastische gevoel van vrij te zijn. Thuis wachten familie en vrienden op onze thuiskomst, voor mij een nieuwe baan en voor ons beiden een nieuw huis dat over 2 maanden opgeleverd wordt. We kunnen niet meer terug, Het idee om iedereen weer te zien lokt heel erg, maar als ik alleen bij de gate zit te wachten op Maik die even weg is kreeg ik het even te kwaad van al het Nederlands dat ik weer om me heen hoor spreken. Het dringt in alle hevigheid tot me door : het is over.
Op 12 februari 2002 komen we aan op Schiphol na een comfortabele vlucht uit Singapore. Bij de douane zien we al een glimp van een spandoek, en ja hoor het is voor ons. We worden opgewacht door onze familie en vrienden die ons achter het glas op staan te wachten. Op het spandoek staat welkom thuis. En dat voelen we ons. Dit keer weer wat kleine traantjes, maar nu van blijdschap. Het was een geweldige reis en een fantastische ervaring.
Colowicz 